باز هم همان حکایت همیشگی؛

                   باز هم من و 

                                قلمی پریشان و 

                                               دستی لرزان و 

                                                             کاغذی خیس از نم اشک و 

                                                                                        چشمانی که............!!!

خواستم بنویسم «فاطمه، فاطمه است»

                                            بغض امانم را برید!!!!

پ.ن: مادر جان همه محتاج یک گوشه چشمیم!!!!