مدتهاست حتی در تنهایی هایم نیز "آه" نکشیده ام؛

-نه اینکه مدتهاست که غمی نیست ها،نه!-

راستش را بخواهی می ترسم،

می ترسم که"آه" پرغبار و  دردآلوده این روزهایم 

بر آئینه بی غبار دلت بنشیند و دل بی زنگارت را زنگی کند.....!

                       -بانو من 

هرچند که سینه ام مدتهاست می سوزد و حرارتش از چشمها و نفس هایم نیز می بارد،اما؛

 " حیف آئینه بی غبار توست که زنگاری شود.......!"

.

.

.

پ.ن1: بانوی من گفتم که مدتها بود  آه نکشیده بودم ، من رو ببخش که دیشب این آتش نهفته در سینه بیش از اندازه سوزان شد و من بازهم آه کشیدم....!!

پ.ن2: مخاطب خاص این پست تویی، می دانم که می دانی..!! :)